Interpretacja z Poznania

[BIB CTT]

A tu mamy interpretację na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych. Poznańska Izba traktuje BTC jako prawo majątkowe: http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... _s_stron=1

[Chancellor]

W Firefoxie mi ten link nie działa.

[virus]

chyba w niczym nie dziala :/

[bl4ck]

Wszystkie z tego roku:

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... _s_stron=1

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... _s_stron=1

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... _s_stron=1
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... _s_stron=1

[BIB CTT]

Ta w temacie dotyczy PCC. Jeśli link nie działa można odnaleźć po sygnaturze: ILPB2/436-274/13-2/MK

Jeszcze raz podaję link: http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=382980&i_smpp_s_strona=1&i_smpp_s_pozycja=1&i_smpp_s_stron=1

[opengrid]

Świetnie działają linki na stronach MF, ciekawe ile kosztowało ich zrobienie tak świetnego CMS'a

[bl4ck]

No jaja jak berety z tymi linkami.

http://sip.mf.gov.pl/sip/ > Szukaj: bitcoin > szukaj

[l3sny]

z linkami jak z linkami ale jakie jaja z tymi decyzjami
Od kiedy to obrót prawami majątkowymi jest opodatkowany VAT? W innej decyzji US stwierdza, że płacenie BTC jest volne od VAT i że jest to forma waluty wirtualnej.

[lenny]

z linkami jak z linkami ale jakie jaja z tymi decyzjami
Od kiedy to obrót prawami majątkowymi jest opodatkowany VAT? W innej decyzji US stwierdza, że płacenie BTC jest volne od VAT i że jest to forma waluty wirtualnej.

W której decyzji stwierdza, że wolne od VAT? Masz link?

[bl4ck]

Bitcoin w polsce niczym nie różni się od wirtualnych walut w grach komputerowych które są sprzedawane na allegro od wielu lat, jest to sprzedaż praw majątkowych, vat jest po przekroczeniu określonej kwoty.

@l3sny pisze coś o płaceniu za pomocą btc tego tematu nie znam.

[l3sny]

Tzn. teraz doczytałem gdzie indziej, że prawa majątkowe mogą być opodatkowane vat np. tak jest przy obrocie energią. pojęcie prawa majątkowego jest bardzo szerokie. nie wdszystkie będą opodatkowane vat.

A tu :
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... _s_stron=1
tutaj piszą, że rozliczenie długu może odbywać sie przez btc i wówczas nie podlega vat.

[l3sny]

link nie bangla, wklejam:

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2013 r. (data wpływu 8 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegającej na umorzeniu zobowiązań przy pomocy alternatywnego środka płatniczego Bitcoin – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegającej na umorzeniu zobowiązań przy pomocy alternatywnego środka płatniczego Bitcoin.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje wejść w posiadanie elektronicznych znaków legitymacyjnych dostępnych poprzez system teleinformatyczny z dostępem do sieci Internet. Nazwa własna znaku legitymacyjnego to „Bitcoin”. Nabywanie i sprzedaż „Bitcoinów” jest możliwe poprzez serwis internetowy pod adresem http://www.(...). Bitcoin jest alternatywnym w stosunku do oficjalnych walut (złoty, euro, dolar) środkiem płatniczym. Rozliczenie następuje na zasadzie umowy. To znaczy zarówno wierzyciel, jak i dłużnik muszą wyrazić zgodę na rozliczanie transakcji za pomocą tego środka płatniczego. Bitcoin jest instrumentem zbliżonym do bonów pieniężnych (towarowych) oraz monet emitowanych przez samorządy w celach promocyjnych. Takim dukatem promocyjnym można płacić za towary i usługi, jeśli sklep wyrazi na to zgodę. Możliwość rozliczania się Bitcoinami przypomina rozliczanie się kartami płatniczymi. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy sklep lub punkt usługowy wyrazi na to zgodę. Możliwość wykorzystania alternatywnego, do oficjalnego pieniądza, środka płatniczego, jakim jest Bitcoin, występuje zatem wyłącznie wtedy, gdy tak się umówią wierzyciel i dłużnik.

Wnioskodawca zamierza zatem wejść w posiadanie „Bitcoinów” w celu umarzania zobowiązań. Zainteresowany zamierza umarzać swoje zobowiązania u tych wierzycieli, którzy wyrażą zgodę na umorzenie ich zobowiązań „Bitcoinami”. Wnioskodawca zamierza również akceptować alternatywny środek płatniczy, jakim jest Bitcoin, jako środek do umorzenia zobowiązania swoich dłużników. Z prawnego punktu widzenia umarzanie zobowiązań nieoficjalnym pieniądzem, ale innym środkiem płatniczym lub w naturze jest dozwolone, jeśli strony umowy tak się umówią.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy umarzanie zobowiązań przy pomocy alternatywnego środka płatniczego, jakim jest opisany w zapytaniu „Bitcoin”, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, umarzanie zobowiązań przy pomocy alternatywnego środka płatniczego, jakim jest, opisany w zapytaniu, „Bitcoin”, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przyjęcie „Bitcoinów” w celu umorzenia zobowiązania dłużnika Wnioskodawcy oraz przekazanie „Bitcoinów” wierzycielowi Wnioskodawcy, za jego zgodą, w celu umorzenia zobowiązania Wnioskodawcy u jego wierzyciela nie jest ani dostawą towarów, ani świadczeniem usług, o których mowa w ustawie o podatku od towarów i usług. „Bitcoin” jest bonem pieniężnym, takim samym jak bon towarowy. Nie jest więc ani towarem, ani usługą. Pozyskanie „Bitcoinów” czy ich przekazanie, nie wywołuje żadnych skutków w rachunku zysków i strat. Operacje te wywołują skutki w bilansie. Maleją pozycje: należności i zobowiązania, a wzrasta pozycja: „pozostałe aktywa finansowe”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:
istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,
wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,
związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Mając na względzie powyższe przepisy należy stwierdzić, że na gruncie przepisów ustawy, dostawa towarów bądź świadczenie usług podlegają opodatkowaniu tylko wówczas, gdy mają charakter odpłatny (z pewnymi wyjątkami dotyczącymi nieodpłatnych świadczeń zrównanych z czynnościami świadczonymi odpłatnie). Ustawa o podatku od towarów i usług nie wskazuje na formę odpłatności, jak również nie definiuje tego pojęcia.

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy:
Istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym.
Dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności.
Wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Na podstawie powyższych rozważań należy stwierdzić, że wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług. Prawną istotę umowy zamiany regulują przepisy prawa cywilnego, a zwłaszcza art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W rozumieniu Kodeksu cywilnego umowa zamiany jest umową konsensualną, wzajemną i zobowiązującą, a art. 603 k.c. stanowi, że przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie do przeniesienia własności innej rzeczy. A zatem Kodeks cywilny – odnosząc się do zamiany jako rodzaju stosunku zobowiązaniowego – ustalił, że przedmiotem zamiany mogą być tylko rzeczy (zarówno ruchome, jak i nieruchomości).

Natomiast z treści art. 604 k.c. wynika, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oznacza wykonanie tych czynności za wynagrodzeniem. Przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty. Wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. Może to być również świadczenie rzeczowe. Taki sposób rozliczania wzajemnych należności przedsiębiorców nie stanowi naruszenia dyspozycji zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. 2010 r. Nr 220 poz. 1447 ze zm.), który zastrzega jedynie, że bezpośrednie przepływy pieniężne powinny odbywać się w formie bezgotówkowej. Inne sposoby wykonania zobowiązań skutkujące zapłatą nie zostały wyłączone.

Świadczenia rzeczowe mogą również zostać uznane za transakcje barterowe. Barter w polskim prawie uważa się za jeden z rodzajów umowy zamiany. Celem umów barterowych jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego, w tym oczywiście rozliczeń podatkowych. Należy podkreślić, że barter polega nie tylko na równoważącej się wartościowo transakcji towar za towar, lecz również: usługa za usługę, towar za usługę, lub usługa za towar. Podstawowym założeniem i istotą umów barteru jest brak konieczności ponoszenia dodatkowych świadczeń, a to, czy strony umówią się na wymianę towaru za towar, usługi za usługę, czy też towaru za usługę nie ma istotnego znaczenia.

Barter jest więc pojęciem szerszym, obejmującym swoim zakresem zamianę usług, zamianę towaru na usługę i usługi na towar. Z punktu widzenia polskiego prawa cywilnego barter jest rodzajem umowy zamiany, polegającej na równoważącej się wartościowo wymianie towaru na towar lub usługi na usługę (ewentualnie usługi na towar lub towaru na usługę), gdzie nie wchodzą w grę dodatkowe rozliczenia pieniężne między kontrahentami.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje wejść w posiadanie elektronicznych znaków legitymacyjnych dostępnych poprzez system teleinformatyczny z dostępem do sieci Internet. Nazwa własna znaku legitymacyjnego to „Bitcoin”. Nabywanie i sprzedaż „Bitcoinów” jest możliwe poprzez serwis internetowy pod adresem http://www.(...). Bitcoin jest alternatywnym w stosunku do oficjalnych walut (złoty, euro, dolar) środkiem płatniczym. Rozliczenie następuje na zasadzie umowy. To znaczy zarówno wierzyciel, jak i dłużnik muszą wyrazić zgodę na rozliczanie transakcji za pomocą tego środka płatniczego. Bitcoin jest instrumentem zbliżonym do bonów pieniężnych (towarowych) oraz monet emitowanych przez samorządy w celach promocyjnych. Takim dukatem promocyjnym można płacić za towary i usługi, jeśli sklep wyrazi na to zgodę. Możliwość rozliczania się Bitcoinami przypomina rozliczanie się kartami płatniczymi. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy sklep lub punkt usługowy wyrazi na to zgodę. Możliwość wykorzystania alternatywnego, do oficjalnego pieniądza, środka płatniczego, jakim jest Bitcoin, występuje zatem wyłącznie wtedy, gdy tak się umówią wierzyciel i dłużnik. Wnioskodawca zamierza zatem wejść w posiadanie „Bitcoinów” w celu umarzania zobowiązań. Zainteresowany zamierza umarzać swoje zobowiązania u tych wierzycieli, którzy wyrażą zgodę na umorzenie ich zobowiązań „Bitcoinami”. Wnioskodawca zamierza również akceptować alternatywny środek płatniczy, jakim jest Bitcoin, jako środek do umorzenia zobowiązania swoich dłużników. Z prawnego punktu widzenia umarzanie zobowiązań nie oficjalnym pieniądzem, ale innym środkiem płatniczym lub w naturze jest dozwolone, jeśli strony umowy tak się umówią.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji waluty, banknotów i monet jako środków płatniczych. W związku z powyższym, należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 908 ze zm.).

I tak, zgodnie z art. 31 ww. ustawy, znakami pieniężnymi Rzeczypospolitej Polskiej są banknoty i monety opiewające na złote i grosze.

W myśl art. 32 tej ustawy, znaki pieniężne emitowane przez NBP są prawnymi środkami płatniczymi na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. Nr 199, poz. 1175 ze zm.), w art. 1 pkt 1-3 określono zasady świadczenia usług płatniczych oraz wydawania i wykupu pieniądza elektronicznego, w tym warunki świadczenia usług płatniczych, w szczególności dotyczące przejrzystości postanowień umownych i wymogów w zakresie informowania o usługach płatniczych, określono prawa i obowiązki stron wynikające z umów o świadczenie usług płatniczych, a także zakres odpowiedzialności dostawców z tytułu wykonywania usług płatniczych warunki wydawania i wykupu pieniądza elektronicznego oraz zasady prowadzenia działalności przez instytucje płatnicze i biura usług płatniczych, instytucje pieniądza elektronicznego i oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, w tym za pośrednictwem agentów, oraz zasady sprawowania nadzoru nad tymi podmiotami.

Przez pieniądz elektroniczny – według art. 2 pkt 21a ww. ustawy – należy rozumieć wartość pieniężną przechowywaną elektronicznie, w tym magnetycznie, wydawaną, z obowiązkiem jej wykupu, w celu dokonywania transakcji płatniczych, akceptowaną przez podmioty inne niż wyłącznie wydawca pieniądza elektronicznego.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ww. ustawy, przepisy tej ustawy stosuje się do usług płatniczych świadczonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w obrocie z innymi państwami członkowskimi.

W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1376 ze zm.) w art. 2 wskazano, że bank jest osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustaw, działającą na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy czynnościami bankowymi są:
przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów;
prowadzenie innych rachunków bankowych;
udzielanie kredytów;
udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw;
emitowanie bankowych papierów wartościowych;
przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych;
6a. uchylony;
wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że Bitcoin pełni funkcje wirtualnej waluty, a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tejże waluty. Zarówno sama jednostka waluty, jak i cały system występują pod jedną nazwą Bitcoin.

Niemniej jednak Bitcoin jako system wirtualnej waluty nie posiada uregulowania w przepisach prawa. Waluta ta nie ma żadnego centralnego organu ani jakiejkolwiek instytucji sprawującej nad nią nadzór.

Na gruncie polskiego prawa BTC (Bitcoin) nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonuje on jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów.
W świetle obowiązujących przepisów prawa Bitcoin nie jest walutą uznawaną jako prawny środek płatniczy. Nie jest również stosowany w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się tym żadne instytucje publiczne.
Nie funkcjonuje jako instrument rynku pieniężnego.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że Bitcoiny to rodzaj waluty, nie będącej prawnym środkiem płatniczym, której funkcjonowanie opiera się na umowie zawartej pomiędzy użytkownikami akceptującymi taką formę płatności.

Z powyższego wynika, że Bitcoiny nie mają mocy umarzania zobowiązań nadanej przez prawodawcę, chyba że płatności dokonywane są na rzecz podmiotów, które akceptują taką formę płatności. A taka sytuacja – jak wynika z wniosku – ma miejsce w niniejszej sprawie.

W analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca zamierza wejść w posiadanie „Bitcoinów” w celu umarzania zobowiązań. Zainteresowany zamierza umarzać swoje zobowiązania u tych wierzycieli, którzy wyrażą zgodę na umorzenie ich zobowiązań „Bitcoinami”. Wnioskodawca planuje również akceptować alternatywny środek płatniczy, jakim jest Bitcoin, jako środek do umorzenia zobowiązania swoich dłużników. Zatem zarówno wierzyciel, jak i dłużnik na mocy porozumienia zamierzają rozliczyć powstałe zobowiązania z tytułu dokonanych dostaw towarów, bądź świadczenia usług przy pomocy ww. alternatywnego środka płatniczego.

Zaznaczyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje również pojęcia „uregulowania” należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju.

Termin „należność uregulowana” obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego (http://www.sjp.pwn.pl), uregulować oznacza „uiścić jakąś należność”, z kolei umorzyć oznacza „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”.

Zatem biorąc pod uwagę literalną wykładnię ww. przepisów wskazać należy, że uregulowanie należności w jakiejkolwiek formie odbywa się poprzez zaspokojenie całości lub części roszczeń wynikających z wierzytelności, wskutek uiszczenia należności, przez dłużnika bądź osobę trzecią na rzecz wierzyciela.

W tym miejscu wskazać należy, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja potrącenia, odnowienia, zwolnienia z długu została uregulowana w przepisach art. 498-508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej: k.c.

Zgodnie z brzmieniem art. 506 § 1 k.c. jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie).

Natomiast na mocy art. 508 § 1 k.c., zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Dla skutecznego umorzenia zobowiązania (lub jego części) koniecznym jest zatem zaistnienie dwóch elementów:
zwolnienie z długu przez wierzyciela oraz
przyjęcie zwolnienia przez dłużnika.

W świetle prawa zwolnienie z długu jest dwustronną czynnością prawną (umową). Wierzyciel umarza zobowiązanie dłużnika, który musi to zwolnienie przyjąć, zgodzić się na nie. Strony powinny sporządzić odpowiednie porozumienie na tą okoliczność.

Umowę należy sporządzić zarówno, gdy umorzenie wierzytelności następuje nieodpłatnie, jak i wówczas, gdy dłużnik zobowiązuje się do innego świadczenia na rzecz wierzyciela. Wierzyciel może umorzyć zarówno całość, jak i część wierzytelności, a także wszelkie wynikające z braku uiszczenia zapłaty kary czy odsetki.

W przypadku umorzenia długu nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem umorzenia długu jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania części należności dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużnika.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy czynność polegająca na umarzaniu zobowiązań przy pomocy alternatywnego środka płatniczego, jakim jest „Bitcoin”, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analizując powyższe przepisy w kontekście przedstawionych okoliczności stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca raz jako wierzyciel, a drugi raz jako dłużnik zamierza m.in. zastosować instytucję, o której mowa w art. 508 k.c., zwolnienia z długu (potocznie zwanej umorzeniem długu) na skutek spełnienia przez dłużnika określonych w umowie warunków, tj. uregulowania swoich zobowiązań za pomocą alternatywnego środka płatniczego jakim jest Bitcoin. Przy czym, umowa zostanie zawarta na mocy porozumienia obu stron transakcji i przy pełnej akceptacji takiej formy płatniczej zarówno przez wierzyciela, jak i dłużnika.

Nadmienia się, że zobowiązania powstałe w wyniku niedokonania zapłaty z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz drugiego podmiotu (kontrahenta), w następstwie których miały już miejsce czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, od których podatek należny został wcześniej odprowadzony i rozliczony.

Skoro zaś wierzyciel zamierza umorzyć długi dłużnika z uwagi na spełnienie warunków określonych w umowie, to należy uznać, że należność zostanie uregulowana, a powstałe zobowiązania wygasną.

Dług zostanie bowiem uregulowany przy pomocy wirtualnej waluty jaką jest Bitcoin i z chwilą umorzenia przestanie istnieć. Rezygnacja ze ściągania należności pieniężnych przez wierzyciela spowoduje ich wygaśnięcie, co oznacza, że ustanie wymóg zapłaty określonej kwoty pieniężnej. Jeżeli przestanie istnieć kwota wymagalna, to znaczy, że przestanie istnieć należność. Innymi słowy, umorzenie (zwolnienie z długu) powodując wygaśnięcie zobowiązania i odpowiadającej mu wierzytelności jednocześnie spowoduje, że należność przestanie w ogóle istnieć. Od momentu umorzenia długu przez Wnioskodawcę dłużnik nie będzie zatem zobowiązany do dokonania już jakichkolwiek płatności na rzecz kontrahenta w związku z danym długiem.

Powyższa analiza jednoznacznie wskazuje, że zwolnienia dłużnika z długu przez wierzyciela w okolicznościach przedstawionych we wniosku nie należy utożsamiać z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, umorzenie długu kontrahentom, jak również uregulowanie zobowiązań przez Wnioskodawcę za pomocą Bitcoinów nie będzie rodziło w Spółce konsekwencji na gruncie podatku VAT, gdyż nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie będzie mieściło się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, wymienionych w przepisie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w analizowanej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych wierzycieli i dłużników Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

[kolkin]

A tu :
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... _s_stron=1
tutaj piszą, że rozliczenie długu może odbywać się przez btc i wówczas nie podlega vat.

mogę się mylić ale nie podlega VAT z oczywistej przyczyny - umarzasz dług to tak jak byś kupił BTC.
Przy zakupie nie odprowadza się VAT'u natomiast jak już sprzedawca zamieni BTC na PLN to już VAT dojdzie (ze zbycia praw majątkowych)...

[dlugi2001]

Zatem czy ktoś w tym roku płacił z was podatek dochodowy za btc? Czy mija sie to z celem ? Skarbowka nie jest w stanie dojsc przeciez ile dana osoba miała zysku . Rozumie problem zaczyna sie przy kwotach powyżej 50tys które bank już zgłasza w ramach przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy i wtedy jest możliwośc sie nami zainteresuja

[kolkin]

bank to i 1000pln zgłasza jak przelew załapie się na sito...
oczywiście w PIT zgłaszaliśmy swoje zyski
a US może wystąpić o wyciąg z konta bankowego i cię udupić zazwyczaj tylko jak mają donos to takie rzeczy się dzieją...

[dlugi2001]

W koncu wychodzi na to że wszystko zależy od danej interpretacji . Nie jest jednogłośnie stwierdzone że trzeba odprowadzać podatek dochodowy

[kolkin]

LOL... wskaż mi chociaż jedną gdzie nie trzeba od SPRZEDAŻY BTC płacić podatku...

[Chancellor]

Moim zdaniem dochodowy trzeba - niestety - zawsze. Jako osoba fizyczna bez działalności mam zamiar zbilansować wszystkie swoje wpłaty i wypłaty na giełdy i jeżeli bilans wyjdzie dodatni, ująć dochód w kategorii "zbycie praw majątkowych".