Srebro nazywane jest często młodszym bratem złota, chociaż jest niemal równie sędziwe. Oba metale postrzegane są jako bezpieczna przystań i dobry sposób na zabezpieczenie kapitału, przez co ich ceny zachowują się dosyć podobnie. Może to być powód, dla którego srebro jest czasem pomijane w analizach. Jednak sprowadzanie ich do wspólnego mianownika jest zbytnim uproszczeniem, które chciałbym nadrobić, zwracając uwagę na przemysłowe zastosowanie tego metalu.
W przypadku złota przemysłowe wykorzystanie stanowi ok. 10 procent całkowitego popytu na ten kruszec. Natomiast w przypadku srebra większość corocznych zakupów ma przeznaczenie przemysłowe. W ostatnich dziesięciu latach (do 2013 r. włącznie) było to średnio 63 procent. Oprócz niepodważalnej pozycji przemysłowego wykorzystania w ostatnich dziesięciu latach dostrzegalny jest też ponad czterokrotny wzrost popytu na monety i sztabki, przez co stanowi on już prawie jedną czwartą całkowitego popytu. Stabilną pozycję zajmuje popyt na biżuterię (średnio ok. 19 procent), a obrazu dopełnia popyt na sztućce i naczynia wykonane ze srebra (ok. 6 procent).
Przemysłowy charakter srebro zawdzięcza swoim właściwościom. Ma bowiem największą przewodniość elektryczną i termiczną, jest odporne na korozję, charakteryzuje się niską rezystencją i wysoką antyseptycznością, ma wysoki współczynnik obicia światła.
Elektryka i elektronika
W elektryce srebro wykorzystuje się w szczególności do produkcji przewodników, przełączników, styków i bezpieczników. Ciężko znaleźć sprzęt elektroniczny pozbawiony srebrnych elementów. Jeśli coś ma włącznik lub wyłącznik, najprawdopodobniej srebro odgrywa tam kluczową rolę. W pełni wyposażony samochód może mieć ponad 40 zawierających srebro przełączników służących do uruchomienia silnika, wspomagania kierownicy, hamulców, okien, lusterek, zamków itd.
Srebro spotkamy w obwodach drukowanych, gdzie łączy ze sobą ścieżki układów elektronicznych. Stosuje się je w układach kontrolujących działanie samolotów, silników samochodowych, systemów zabezpieczeń, sieci telekomunikacyjnych, telefonów komórkowych czy odbiorników telewizyjnych. Większość klawiatur komputerowych używa srebrnych przełączników membranowych.
W jednym telefonie komórkowym znajduje się średnio 0,25 g srebra, a w jednym komputerze 1g srebra. W 2008 r. do produkcji telefonów komórkowych zużytych zostało 325 ton srebra, a do produkcji komputerów 300 ton srebra.
Stopy lutownicze
Srebro ułatwia łączenie materiałów, dając gładkie, szczelne i odporne na korozje połączenia. Srebrne stopy lutownicze są powszechnie stosowane np. w urządzeniach klimatyzacyjnych i chłodniczych oraz w sektorach energii elektrycznej, motoryzacyjnym czy lotniczym. Srebrne cyny lutownicze wykorzystuje się też do łączenia miedzianych rur w domach, by wyeliminować stosowanie lutów ołowianych i zapobiegać pojawianiu się bakterii.
Fotografia
Fotografia była przez lata jednym z podstawowych zastosowań przemysłowych srebra. Szybki rozwój mediów cyfrowych powoduje jednak malejące zapotrzebowanie. Tradycyjna fotografia bazuje na wrażliwości na światło srebrnych halogenków obecnych w kliszy aparatu. Kiedy klisza wystawiona jest na światło, halogenki srebra zmieniają się, ukazując ukryty obraz, który można przekształcić w fotografię. Jest to użyteczne w fotografii tradycyjnej, kinematografii oraz zdjęciach rentgenowskich.
Lustra i powłoki
Unikalne właściwości sprawiają, że wypolerowane srebro zapewnia niemal 100-procentowe odbicie światła. Pozwala to na wykorzystanie go w produkcji luster, ale też przy pokryciu szkła, celofanu i metali. Nowością jest przezroczysta srebrna powłoka na podwójne szyby w oknach termicznych. Taka powłoka zapobiega przedostaniu się gorących promieni słonecznych, ale też zatrzymuje wewnętrzne ciepło. Srebro chroni też statki kosmiczne przed promieniami słonecznymi.
Medycyna
Srebro, na poziomie atomowym, pochłania tlen, przez co uniemożliwia oddychanie bakteriom, powodując ich uśmiercenie. Ta właściwość oraz nietoksyczność pozwoliły srebru odgrywać kluczową rolę w medycynie już od tysięcy lat. Zanim rozpowszechniły się antybiotyki, rany owijano srebrną folią, a srebro koloidalne i inne srebrne preparaty były spożywane lub stosowane miejscowo. Srebro było też używane do wytwarzania kropel do oczu oraz w higienie jamy ustnej do leczenia i zapobiegania infekcjom.
Chociaż srebro nie jest toksyczne, regularne zażywanie nawet mniejszych ilości (już od 0,014 mg srebra na kilogram ciała dziennie) może prowadzić do srebrzycy. Objawem tej choroby jest zmiana koloru skóry na niebieski lub niebieskoszary w miejscach wystawionych na promienie słoneczne. Badania nie wykazały jednak innych działań chorobotwórczych poza zmianami koloru skóry.
Rozwój bakterii odpornych na antybiotyki zwiększa popyt szpitali na srebro. Pokrycie niewielkimi ilościami srebra powierzchni szpitalnych i sprzętu medycznego może zapobiec rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych. Srebro w sprzęcie chirurgicznym, opatrunkach i maściach chroni rany przed zakażeniem. Srebrna sulfadiazyna jest szczególnie przydatna dla ofiar poparzeń, ponieważ zabija bakterie, a jednocześnie pozwala skórze odrosnąć. Zabiegi jonami srebra mogą leczyć zakażenia kości i umożliwiają regenerację uszkodzonej tkanki.
Panele słoneczne
Energetyka słoneczna już w tym momencie zużywa ok. 5 procent rocznej podaży srebra (w 2013 r. zużycie szacuje się na 1630 ton). To zastosowanie zanotowało najbardziej dynamiczny wzrost zapotrzebowania, bo jeszcze w 2000 r. do produkcji paneli słonecznych wykorzystywano tylko ok. 30 ton srebra (do wyprodukowania jednego panelu potrzeba 20 g srebra). Największym producentem paneli słonecznych są Chiny, które odpowiadają za ponad połowę popytu na srebro do ogniw fotowoltaicznych. Biorąc pod uwagę plany zwiększenia produkcji energii elektrycznej pochodzącej z energii słonecznej głównie w Chinach i Japonii w najbliższych latach możemy spodziewać się nawet podwojenia popytu na srebro do produkcji paneli słonecznych.
https://goldenmark.com/pl/mysaver/wykor ... przemysle/